Synesthesie

Ik weet niet beter dan dat ik letters en cijfers in kleuren zie. Van jongs af aan al. In de eerste klas, wat nu groep 1 is, hadden we van die blokjes en staafjes om te leren rekenen. Ik vond het al zo curieus dat ze allemaal een aparte kleur hadden, want voor mij was dat namelijk net de verkeerde kleur. De één was geloof ik wit, de twee oranje en er was donkergroen, rood; ze hadden allemaal een kleur, één tot en met tien. Maar waarom was de één niet donkerblauw? En de twee niet geel/lichtoranje en die drie, ja, die moest dan toch wel rood zijn? Was ik dan de enige die dat vond? Ik had het er eigenlijk nooit over…

En boom, roos, vis, vuur vond ik prachtig, want dat was voor mij een en al kleurfestijn; de o was wit en de v en de uu van vuur klopte ook wel, want dat had ook echt die kleur, dat geel/oranje, en de u nog feller dan de v. Prachtig!
En nog steeds terwijl ik deze letters typ; ik zie ze op de een of andere manier niet ‘letterlijk’ in kleur, ik zie dus wel bijvoorbeeld zwarte letters, maar ik associeer ze met een kleur, elke letter apart. Ze vormen een kleur in mijn hoofd, en het hele woord samen vormt ook weer een heel scala van kleuren.

En dan komt het opnemen van de informatie van het woord, zin of verhaal, want dat is ook weer een apart hoofdstuk op zich. Iedereen neemt informatie op zijn eigen manier op: auditief, kinesthetisch of visueel. Als iemand bijvoorbeeld een verhaal vertelt over een hond, zal de auditieve toehoorder vooral naar de stem van de verteller luisteren, de visuele toehoorder ziet het beeld van een hond en de kinetische toehoorder is vooral gericht op het gevoel dat het verhaal hem geeft. En dat is dé manier om het verhaal te onthouden.   
Ik ben dus visueel ingesteld, als iemand een verhaal vertelt vormen de woorden eerst een beeld in mijn hoofd en dat beeld geeft mij pas de informatie zoals de persoon deze bedoelt. Best wel omslachtig en verwarrend; een goed voorbeeld ervan is toen een collega van mij me een keer vroeg of ik, omdat ik in de pauze toch langs de Blokker zou komen, even voor haar een gootsteenkastrekje wilde kopen. Ik kon het beeld niet zo snel bevatten, dus heb ik maar gevraagd of ze het even op wilde schrijven, dan kon ik dat tijdens het lopen doen.

Maar dat was even een zijweg, misschien meer erover in een volgende blog; nu weer even terug naar de cijfers en letters die ik in kleur zie. Alhoewel dat is niet het enige; ook de dagen van de week (logisch dat die donderdag ‘witte donderdag’ heet, wat die is toch ook wit?) of de maanden, ze hebben allemaal een kleur. Of landen, maar dat kan misschien ook komen omdat, als iemand het over een land heeft, ik ze in mijn hoofd zie op de wereldkaart.      
Ik vond het allemaal vrij normaal en dacht dan ook dat iedereen dat had, tot ik een paar jaar geleden een programma op televisie zag over ‘synesthesie’. En ja, ik herkende het helemaal, daar werd mijn ‘geval’ verteld!  En het is helemaal niet zo dat iedereen het heeft, zoals ik dus dacht, ongeveer 1 op de 20.
In Nederland heeft Crétien van Campen er onderzoek naar gedaan en een boek over geschreven: ‘Tussen zinnen : synesthesie of hoe de zintuigen samenwerken.’ (2005)
zie ook de website http://www.synesthesie.nl/nlsynpag.htm

Iedereen wordt geboren als synestheet. Het schijnt dat alle baby’s, in ieder geval bij beeld en geluid (tot zover er onderzoek is gedaan), heel veel kleuren zien, omdat in hun hersenen dan nog een overmaat aan zenuwverbindingen is. Weinig baby’s behouden dit ook na het eerste levensjaar; naarmate de zintuigen zich gaan ontwikkelen gaat dit bij de meesten weg.

Maar er is nog veel meer dan alleen kleuren zien in letters en cijfers; er zijn ook synestheten die bij het drinken van een lekker kopje koffie of het luisteren van muziek de prachtigste kleuren zien, of als ze een boeket bloemen ruiken…

Helaas heb ik dat dan weer niet…

Een erg leuk en interessant artikel van bovenstaande website is Kunst en synesthesie. Het is namelijk een bron van inspiratie voor kunstenaars. Ze gebruiken hun synesthesie voor hun muziek of schilderijen. http://www.synesthesie.nl/nlsynpag.htm#Wat%20is

Maar naast de wetenschappelijke verklaring ben ik benieuwd wat daar nog meer achter zit. Zit er wel iets achter? Of niet? Ik heb er verder nog nooit iets over gelezen of nog nooit heeft iemand mij daarover kunnen vertellen. Maar misschien kom ik er nog wel eens achter.

Levenslustig vs. moeheid

Ik hoor het van veel mensen de afgelopen tijd, dat ze zo moe zijn. Ik merk het bij mezelf ook; ‘s ochtends begint het al, erg moe bij het opstaan, geen energie om aan de dag te beginnen of ook maar iets te doen, gedurende de dag veel gapen en ’s avonds het liefst zo snel mogelijk weer je bed in willen kruipen. Ook al is er iets leuks te doen die avond, geen zin, de levenslust is er een beetje uit. Maar gelukkig kan ik mezelf er vaak dan toch toe zetten, even goed aarden en mezelf weer een energetische boost geven door oefeningen en gedachtes op een rijtje te zetten, lees: weg te halen. Dat begint dus al ’s ochtends.

Maar toch lijkt die levenslust er wel een beetje uit, wat ik van veel mensen hoor. Hoe komt dat toch? Levenslustig, wat is dat? Volgens de Van Dale: sprankelend, tierig, energiek, opgewekt, vrolijk.

Oorzaken hiervan zouden kunnen zijn:
- werkgerelateerde oorzaken, dingen doen die je geen energie geven
- geen werk hebben, je nutteloos voelen
- periodes van neerslachtig weer
- verkeerde voeding

- te weinig beweging
- je loopt jezelf voorbij, teveel werken

- teveel aan anderen denken, te weinig aan jezelf ofwel teveel aan de verwachtingen van anderen willen voldoen
- de tijd waar we nu in zitten. De tijd gaat sneller, er gebeurt veel om ons heen, ons bewustzijn en trillingsfrequentie en gevoeligheid krijgt een boost, waardoor ons fysieke lichaam dit probeert bij te benen met het energetisch lichaam. Hierdoor kunnen we fysieke klachten krijgen, waaronder veelal moeheid.

En natuurlijk liggen deze oorzaken ook verweven in elkaar, zoals alles in het leven onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Belangrijk is om te veranderen wat je kunt veranderen, want je bent tenslotte verantwoordelijk voor je eigen leven en hetgeen waar je geen invloed op hebt laat je los, accepteer het.
Tegenwoordig zijn er genoeg boeken, cursussen, workshops, therapieën om je te helpen weer bij je eigen gevoel te komen om te weten wat je nodig hebt om de balans terug te vinden.

Natuurlijk zijn er vele gradaties van moeheid of soms ‘levensmoeheid’ en daarom is het ook een kunst om jezelf niet te laten verleiden om in een vicieuze cirkel te komen. Is het zelfs zo erg dat je geen lichtpuntjes meer ziet, is de wil om hieruit te komen al genoeg. Vraag om hulp; mensen zijn bereid je de helpende hand toe te steken; als de een het niet is, is de ander het wel.
En geloof dat dingen lopen zoals ze lopen, dat er een reden is dat je nu in deze situatie bent beland en dat er daarom ook weer een weg uit die put omhoog is.
Dit klinkt allemaal nogal zwaar, maar deze gevallen zijn er helaas ook.

Het idee van deze blog is ontstaan vanuit een behoefte om mijn eigen ideeën en opvattingen, gecombineerd met wat ik heb geleerd en gelezen en uiteraard ook heb meegemaakt, te verwoorden.
In de volgende blogs wil ik graag wat uitgebreider op dingen ingaan of iedere keer een bepaald thema aansnijden over wat me op dat moment bezighoudt.